Rozdział 8

 Iker kontemplował właśnie prace Palomy nad freskiem, przedstawiającym świętego Jerzego (oraz, do czego nie przyznawał się nawet sobie, jej kształtny tyłek, ściśle opięty dżinsami), gdy główne drzwi kościoła otwarły się z hukiem i do środka wkroczyła matka przełożona. Wokół niej, niczym satelity, krążyły siostry Carmela i Felicyda, Domitylla bowiem prawie nigdy nie dawała wyciągnąć się ze swej ukochanej kuchni, Tekla zaś z ogrodu.

Za matką i jej towarzyszkami sunął Ronaldo, z twarzą jak chmura gradowa, a za nim truchtała cała reszta ikerowej trzódki.

- Siostro Ikerio, musimy porozmawiać - rzekła matka Germana. - Przyszedł do mnie na skargę ojciec Laurenty, twierdząc, że siostra Crista go pobiła.

Iker otworzył usta, ale nie zdążył nic powiedzieć, bo wciął się Cris.

- A pobiłam! - rzekł z dumną.- I wcalę się tego nie wstydzę, jako kobieta i służebnica Chrystusa, czuję się w obowiązku chronić moją cnotę przed takimi napaściami! - w oczach CR7 zalśnił płomień odwagi i męstwa.

- Ale jak to?- jęknął Iker nie mogąc uwierzyć, że Ronaldo prawie się zdemaskował.

Która kobieta ma tyle siły, żeby pobić tego capa?

- Czy on siostrze ubliżył?

- Napadł mnie, uśpił i związał a potem...- Portugalczyk odetchnął głęboko, gdyż nadal czuł na sobie dotyk obleśnych łap Laurentego.- Potem ekshibicjonistycznie się obnażył! Pokazał mi...- nie dokończył bo Iker zmroził go spojrzeniem.

- Zawsze twierdziłam, że ten Laurenty to kawał sukinsyna.- skomentowała to Paloma.

- Ależ drogie dziecko, nie wolno w domu bożym opowiadać takich rzeczy!- oburzyła się siostra Felicyda.

Paloma nie miała zamiaru siedzieć cicho.

- A to nie prawda? Dam sobie uciąć warkocz, że ten lubieżnik siostrzyczki też nagabywał, ale nie każda kobieta ma siłę, żeby przeciwstawić się temu chamowi! Dobrze siostra zrobiła.- dziewczyna uścisnęła dłoń roztrzęsionego Ronaldo, uśmiechając się doń pokrzepiająco.

Ładna dziewczyna- pomyślal CR& uśmiechając się do niej szeroko.- I ma idealnie wyregulowane brwi, nie żadnego tam Breżniewa co to prezentuję inne mniszki.

Matka Germana westchnęła głęboko, spojrzała na ołtarz i przeżegnała się.

- Niech mi Bóg przebaczy to co teraz powiem, ale masz dziecko rację - rzekła. - Ojciec Laurenty to nasz krzyż, który musimy nieść od lat.

- Ale o duchownym takie rze... - zaczęła Felicyda, umilkła jednak zgromiona spojrzeniem matki.

- Jest duchownym, ale także człowiekiem - rzekła matka surowo. - Nie możemy zamykać oczu na krzywdę.

Pepe zmarszczył brwi. Iker przyglądał się stoperowi z niepokojem, znał bowiem to spojrzenie i wiedział, że nie zwiastowało ono niczego dobrego.

- Krzywdę? - zapytał Kepler. - Co matka mówi?

- Widzi siostra, naszym poprzednim spowiednikiem był ojciec Fernando. Meksykanin, poczciwa dusza, ale cztery lata temu zmarło mu się ze starości i wtedy przydzielono nam Laurentego. No i się zaczęło nieszczęście. My, to znaczy ja, Eufrozyna, Felicyda, Tekla i Domitylla jesteśmy za stare, żeby budzić w kimkolwiek grzeszne chucie...

- No ja myślę - wyrwało się Ramosowi. Iker i Pepe równocześnie kopnęli go w kostkę, z obu stron. - Aua!

Na szczęście zatopiona w retrospekcji Germana nie zwróciła uwagi na słowa Sergia.

- ...ale nowicjuszki nie miały chwili spokoju. Pisałyśmy do generalicji, do kurii, skarżyłyśmy się do episkopatu, nic nie pomogło. Dlatego nowicjuszki od nas odchodzą, jedna Carmela wytrwała do obłóczyn. Trudno im się, doprawdy, dziwić, bo to jest straszne.

- Oczywiście, że jest - parsknęło od drzwi. Wszyscy obejrzeli się jak na komendę. W progu kościoła stała Eufrozyna, a za nią, jak zmumifikowany cień, Scholastyka. - Od dawna mówię, że tego starego capa, wybacz mi Panie to, co mówię, trzeba sę jakoś pozbyć.

- Jak, siostro, na Boga Najwyższego? - zagrzmiała matka. - Zamordować i zakopać w pomidorach siostry Tekli?

Eufrozyna westchnęła.

- Tego nie powiedziałam - rzekła sucho. - Ale pozbyć się go trzeba. I dać mu nauczkę.

- Ale niech siostra zrozumie, że my nic zrobić nie możemy! - prychnęła wściekle matka Germana. - Jeśli on się poskarży swojemu wujaszkowi nuncjuszowi, to nas rozwiążą jak amen w pacierzu!

Piłkarze porozumieli się wzrokiem.

- Niech siostry będą spokojne - rzekł Iker, wznosząc dłoń niczym Cezar. - Jestem pewna, że Bóg nie pozwoli, abyście dłużej cierpiały przez tego zbereźnika.

- Tak jest! - rzekł Pepe z ogniem. - Miejcie ufność w Panu! Jego anioł szepnął mi, że do jutra, do południa, ten człowiek opuści wasz klasztor i nigdy tu nie wróci!

Eufrozyna i matka przełożona spojrzały na niego dziwnym wzrokiem, potem popatrzyły na siebie.

- No dobrze, skoro siostry tak mówią - rzekła Eufrozyna z powątpiewaniem.

- Coś mi się wydaje - rzekła Paloma z wysokości drabiny - że zyskały siostry wstawiennictwo co najmniej jednego świętego.

Iker spojrzał na nią. Przysiągłby, że dziewczyna do niego mrugnęła. Czy ona coś wie?

Starsze mniszki rozeszły się do swoich cel, tymczasem grupka fałszywych siostrzyczek do społu z konserwatorką obmyślały plan na pozbycie się Laurentego.

- Jakie mamy opcje?- zapytał Iker, rozsiadając się na najwyższym stopniu ołtarza, obok niego przysiadła Paloma, wydzielając wokół siebie zapach jaśminu.

"Jasminum- to znaczy pożądanie" - pomyślał, zaraz jednak opanował swoje grzeszne myśli.

W tej chwili nie może myśleć jak mężczyzna, tym bardziej teraz, gdy zboczeniec maltretuje bogu ducha winne zakonnice.

- Ja mam pewien plan.- Kepler uśmiechnął się szeroko a w ponurym wnętrzu kościoła, zalśniły jego białe zęby. - Wiemy doskonale, że Laurenty lubi sobie chlapnąć przy spowidzi czułam odór sfermentowanego wina.

- Tak zwanych przedwstępnie strawionych siuśków.- weszła mu w słowo Paloma.

Ramos miał ochotę zarżeć jak koń, ale Ronaldo poważny jak na egzaminie w ostatniej chwili dźgnął go łokciem w bok.

- Zamknij paszczę Ramos...- syknął przez zęby

Sergio odpowiedział mu morderczym spojrzeniem, ale nic nie powiedział bo na usta cisnęły mu się same niecenzuralne wyrażenia.

- Właśnie Palomo! Ujęłaś to doskonale.- zarechotał Pepe. - Gdy nasz umiłowany w Panu ojczulek zaśnie, wejdziemy do jego pokoju.

- A w jakim celu?- przemówił Xabi, który do tej pory był milczący niczym pomnik cmentarny z wisielczym humorem do kompletu. Czuł frustrację, bo Anna nie zaszczyciła go ani jednym spojrzeniem w dodatku musiał trzymać się planu Ramosa i udawać niedostępnego. Jak miał to robić, gdy wzrok sam uciekał w jej stronę? Przez całe życie myślał, że miłość jest czymś co zdarza się bardzo rzadko a teraz konał z rozpaczy.

Jakże prawdziwe były słowa piosenki, którą kiedyś zasłyszał a która teraz krążyła mu po głowie.

"Czy ona wie, że nosi w sobie Ewy grzech? I czemu ja, tak bardzo, bardzo pragnę jej! "- jęczał w myślach dokładnie tak samo, jak musiały robić to dusze skazane na wieczne męczarnie.

- Siostro Xabierio proszę zejść na ziemię!- Paloma zamachała Alonsowi przed twarzą.- Nie kuma siostra cha chy? Przecież to łatwe. Wystraszymy go! Co siostry preferują?-zapytała radośnie.

- Białą damę?- zaproponował Ramos

- Upiora w operze!- dodał CR7 i zaraz zamilkł, bo Ramos puknał się w czoło, szepczac do niego niemo- Idiota

Pepe zamachał rękami.

- Ależ wy nic nie rozumiecie - wykrzyknął. - Przysuńcie no się, to wam powiem!

Fałszywe zakonnice i Paloma splotły się ramionami, formując kółeczko, jak na boisku przed meczem, a Pepe zaczął szeptać.

Po obiedzie wszyscy wrócili do swoich zajęć. Iker siedział w kościele, pomagając Palomie, Kepler pocił się w kuchni, ponieważ Domitylla uparła się zrobić sernik wiedeński, została jej bowiem masa białego sera, nie wykorzystana do ruskich.

- Kochana, a gdzie ja to schowam? - rzekła do Keplera. - Nie mam miejsca w lodówce, a w spiżarni zepsuje się raz dwa. Trzeba przerobić.

- Ale to po co siostry tyle kupowały? - zdziwił się Pepe.

- To nie kupne, to z darów. Jednej mleczarni zalegał w chłodni, bo nie mieli zbytu. Bez gadania, robimy sernik! Siostra wyjmie maszynkę do mięsa z szafy!

- A trzeba będzie coś wyrabiać? - zapytał Pepe z nadzieją.

- Nie, ale będzie piana do ubicia. Też niezłe jak się trzeba wyciszyć.

Zmierzający w stronę szafy Pepe podskoczył z radości.

Tymczasem w ogrodzie niefortunnym zbiegiem okoliczności Ramos pozostał sam na sam z Emanuellą. Tekla znowu siedziała w szopie, warząc jakieś dekokty, a Carmela, która miała tam zakaz wstępu, tkwiła w szklarni, wykonując tam jakieś zabiegi pielęgnacyjne dla roślinek. Nowicjuszka miała pielić, Ramosowi zaś zlecono opryskiwanie grządek preparatem przeciw grzybom, jednak szybko zmieniło się to w dziwaczną zabawę w chowanego.

Ognista dziewczyna obmacywała Sergia spojrzeniami i nie pomogło chowanie się w pomidorach, ani czołganie się między rzędami fasoli. Czarne oczy Emanuelli znajdowały Ramosa bezbłędnie.

- Dziecko moje, skup się na Bogu, bardzo proszę - błagał Ramos zza zasłony dorodnych krzaków bobu.

- Nie mogę - mruczała Emanuella, dając nura w bób. - Kiedy widzę siostrę, zapominam o całym świecie!

Ramos na czworakach przemieścił się czym prędzej w łan kukurydzy, jednak szelest roślin wskazywał, że pogoń jest tuż tuż.

- Siostro Serrrrgio, niech siostra nie ucieka - rzekła Emanuella. Jakim cudem ona się znalazła tuż za nim?

Chciał uciekać, ale okazało się, że zapędził się w róg ogrodu i po obu stronach miał mur.

- Dziecko, zaklinam cię na rany Chrystusa, opanuj się! Grzeszysz! - wrzasnął. Nowicjuszka skradała się ku niemu na czworakach, jak dzika kotka.

- Stąd powrotu nie ma już...spalone mosty i gra pozorów wreszcie kończy się!- powiedziała jednym tchem i przywarła do ust Ramosa, niczym pijawka do skóry chorego.

Sergio był w ciężkim szoku, ale gdy młoda nowicjuszka wcisnęła mu język do ust, poczuł jak nagle jak jego maszt niebezpiecznie się unosi. Tego by brakowało, żeby odkryła jego płeć.

- Co też siostra robi?!- odepchnął ją od siebie. - To karygodne, to jest grzech sodomski!

Emanuella spojrzała na niego i oblizała spuchnięte od pocałunku wargi.

- Jesteś moja Sergio! Kocham cię i już wiem na pewno... chcesz zrobić to ze mną!

- Jestem zakonnicą!

- A ja jestem lesbijką!- wydyszała.

Sergio, czując, że lada moment się zdemaskuje, zerwał się jak rącza gazela i pomknął przed siebie, skacząc ponad grządkami. Emanuella mknęła za nim, nie mniej rączo, zdumiewając tym stopera Realu.

"Jezusie, jak szybko ona może biegać?" jęknął w duchu. "Może niech ją Perez zakontraktuje na przyszły sezon?"

Spocony jak kościelna mysz dopadł węża ogrodowego, chwycił jego końcówkę i odkręcił kurek.

- Kocham cię, Sergblblblblbl - wybulgotała trafiona strumieniem lodowatej wody Emanuella. Sergio wystudził dokładnie nowicjuszkę, po czym dla pewności polał także sam siebie.

- A co siostra wyprawia, na miłość boską? - siostra Tekla wyszła z szopy i wzięła się pod boki.

- Chłodzimy się - wyjaśnił zwięźle Sergio. - Rozumie siostra, upał.

Tekla pokręciła głową, stwierdzając w duchu, że nie rozumie wcale tych Argentynek.

Z nastaniem zmierzchu fałszywe siostrzyczki skryły się na swoim piętrze, by móc wcielić w życie swój plan. Zanim jednak przystąpili do dzieła, Pepe udał się do bieliźniarki po kilka prześcieradeł, przy okazji nurkując w zapasach ojczulka. Wyjąwszy stamtąd dwie butelki asturyjskiego trunku, czmychnął przez nikogo nie zauważony do reszty towarzyszy.

- Chłopaki!- kopniakiem otworzył drzwi machając rękami w których dzierżył zdobycze.- Mamy jabola i prześcieradła!

Ramos, Pepe i Iker odtańczyli radosny taniec, tylko Xabi siedział jakiś taki markotny.

- Xabierku rozchmurz się!- Ramos rozsiadł się na łóżku Alonsa i klepnął go po plecach.- Po pierwszym dniu nie będzie oszałamiających efektów. Lasia musi przetrawić, że masz ją w ciężkim poważaniu.

Bask nie czuł się przekonany. Co z tego, że Anna została wystawiona na próbę, skoro on cierpiał męki? Jedyne na co miał ochotę, to przybycie do niej pod osłoną nocy i pokrycie jej ciała milionem pocałunków. Potem zabrałby ją na łąkę i kochał się łagodnie i czule pod rozgwieżdżonym granatem nieba.

- Ja już nie mogę!- jęknął w rozpaczy.- Płonę do niej!

- Eeeeeeeeeeeej jak nie mogę to na drugą nogę!- Pepe wyciągnął zebami korek i podał koledze butelkę.

Xabi wychylił porządnego hausta, krztuszac się i pokasłując.

- O matko co to?! Mocne jak kurwisyn!

- Chyba skurwysyn!- poprawił go Ronaldo przejmując od niego butelkę.

Pociągnął i on, ale zaraz spurpurowiał na twarzy, wybałuszając oczy jak zdziwiony Oezil.

- Ojacieżkurnaszpierdole?! Co to kurwa jest?

- Na etykietce było, że to wino z Asturii, ale w smaku...- Pepe zakosztował zawartości butelczyny.- To jest najprawdziwsza śliwowica! Ale jazda! 60 % jak nic! Zajebista! Ale się naprujemy! Juhuuuuuuuuuuuuuuuu!

- Żadne naprujemy - Iker wyjął stoperowi butelkę z dłoni.

Pepe spojrzał na niego wzrokiem głodującej sieroty, której ktoś odejmuje od ust kęs chleba.

- Ale dlaczego?!

- Bo mamy akcję, panowie. Poza tym pożyczyliśmy sprzęt od Palomy i macie go nie popsuć, jasne?

- Ale po akcji się naprujemy? - zapytał z nadzieją Ramos.

- Po akcji owszem - rzekł Iker.

Pokój spowiednika mieścił się na parterze, w skrzydle zachodnim. Ojciec Laurenty spał sobie właśnie smacznie, rozwalony na wygodnym, staroświeckim łożu. Odziany w różową piżamę, pochrapywał melodyjnie, śniąc o jędrnym tyłeczku słodkiej Cristy, którą gonił właśnie po kwietnej łące, z butelką najlepszego amontillado w dłoni.Wtem łąka zadygotała i rozjaśniła się nadziemskim blaskiem, w nim zaś Laurenty dojrzał jakąś postać. Odziana była w biel i miała srogie oblicze.

- Laurenty! - wyrzekła.

Spowiednik podskoczył i z wrażenia się obudził, ale, dziw nad dziwy, wciąż widział tę postać, skąpaną w świetle. Stała w drzwiach jego pokoju i patrzyła potępiająco.

- Kim jesteś? - zapytał osłaniając oczy, bo raziło go światło.

- Twoim Panem, plugawy grzeszniku! - odparła postać głębokim barytonem. - Jam jest Bóg Abrahama i Jakuba, kóry cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli! Umarłem za twoje grzechy na krzyżu, a ty, cóż mi czynisz?

Rzednące włosy na głowie księdza zjeżyły się.

- Alealealeale... ja przecież nic... ja jestem pokornym sługą... - jąkał się, złażąc z łóżka i padając na kolana na zimnej, kamiennej posadzce.

- Ranisz mnie! - zagrzmiała postać. Wyciągnęła dłonie, spływające krwią. - Dręczysz niewinne niewiasty! Folgujesz swym chuciom!

- Panie, wybacz! - zawył spowiednik, waląc w pokłonach głową o podłogę.

- Popraw się! - postać wzniosła palec. - Oczyść duszę swoją! Odejdź do klasztoru, między mnichów i pokutuj!

- Tak, panie! - wyszeptał Laurenty.

Postać pochyliła się w jego stronę.

- Dla tych, którzy się mnie zapierają i nurzają się w rozpuście jest tylko piekło! - oznajmiła.

Huknęło, błysnęło i tuż przed księdzem zmaterializowała się inna postać. W jej czarnej, wykrzywionej w okropnym grymasie twarzy, błyskały białe zębiska i białka straszliwych oczysk. Zarechotała straszliwie i w kolejnym rozbłysku znikła, znikło tez światło. Na schodach słychać było tupot stóp zbiegających zakonnic.

Pierwsza w pokoju Laurentego znalazła się Eufrozyna. Ujrzała spowiednika zwiniętego w kłębek na posadzce i drżącego jak liść.

- Co się ojcu stało? - zapytała, klękając przy nim.

Ksiądz spojrzał na nią, a twarz jego wyrażała zarazem trwogę i ekstazę.

- Bóg - wyszeptał. - Bóg ma rudą brodę!

W umywalni wschodniego skrzydła Xabi zmywał z rąk czerwoną farbę, Pepe zaś z twarzy węgiel drzewny.

- Ale go nastraszyliśmy - chichotał Kepler. - Alonso, byłeś kapitalny!

- Dziękuję - odparł Xabi. - Ty też się nieźle spisałeś jako szatan.

Wrócili do dormitorium. Ramos i Cris, pod dyrekcją Ikera, składali w kącie sprzęt Palomy.

- Odrobina farby, węgla i magnezji, dwa reflektorki i objawienie jak ta lala - oznajmił zadowolony bramkarz. - Panowie, zasłużyliśmy na tę śliwowicę!

- Taaaak! - Pepe wyszczerzył zęby, wywrócił straszliwie oczyma i zanurkował pod łóżko po butelkę. - Impra!

- Brakuje tylko Gutiego - zauważył Cris. - I jego pim-pam.

Jak na zawołanie telefon Ronalda zawibrował i zacżął grać piosenkę Call me maybe...w wykonaniu samego Ronaldo. Na ekranie pojawiło się zdjęcie blondyna w kamizelce z futerka i różowym podkoszulku pod spodem.

Cris czym prędzej odebrał na głośno-mówiący a po celi rozległ się głos Gutierreza.

- Siema pały!- zarechotał po drugiej stronie.- Gdzie wyście się oddelegowali? Mam ochotę się napruć a was nie ma!

- Wpadaj auaaaaaaaaaa!- jęknął Cris, któremu Ramos nadepnał na nogę.

- Stul pysk!- syknął

- Ramoska? Ty też tam jesteś stary lubieżniku? Słuchaj, rzuciłeś tę swoją Pelagię?

- Pilar matole! I tak rzuciłem ją!- odpowiedział obrońca.

- To się dobrze składa mam takie dwie dupeczki na oku.- zarecholił były madritista.

- Guti ty się nigdy nie zmienisz.- do rozmowy włączył się Iker.

- Santo mówisz jakbyś był w klasztorze.

Wszyscy jak na komendę zamilkli.

- Jesteście w klasztorze?- domyślił się Hiszpan- Ej no chłopaki ja też chcę! Nie wzięliście mnie, jacy z was koledzy.

- Nie mogliśmy Guti.- odpowiedział Pepe.- Ale jak skończymy to się razem naprujemy.

- Trzymam was za słowo. Idę sobie pokicać sam z dziuniami. Pim pam cipeczki!- zarecholił, po czym się rozłączył.

Piątka piłkarzy po nocnych ablucjach rozłożyła się na swoich łóżkach, popijając trunek, który krążył pomiędzy nimi.

Pół godziny później, Iker przysiadł się do Xabiego i objął go ramieniem.

- Wiesz so?- zapytał Xabiera.- Szczeliła mie...

- Khto?- Alonso spojrzał na kapitana mętnym wzrokiem.-

- No szczała...hik.- Iker narysował w powietrzu strzałę i grot a potem ją kreślić serduszka.

Pepe, który jeszcze nie był upojony do ostateczności zaczął się przeraźliwie śmiać. Runął na podłogę wywijając nogami, tak jakby pedałował niewidzialnym rowerem.

- Czego rżysz Kepler?- zapytał Ramos.

- Bo ja wiem co go strzeliło.- wyszczerzył się jak na zdjęciu do legitymacji.

- Co?- zapiszczał Cris.

- Nie jazgocz.- Ramos usiłował go palnąć, ale runął z łóżka lądując obok Keplera.

- A spierdalaj!- powiedział uprzejmie Ronaldo.- Wsądź sobie lepiej na tę swoję Emanuellę, słyszałem od tych no...nowicjate.

- Nowicjuszek.- poprawił Kepler

- No właśnie! Że Emanuella cię chciała przelecieć w ogrodzie!- wyszczerzył się CR7

- Stul pysk cioto!- warknął Sergio

- Sam jesteć ciota hiszpański byku od siedmiu boleści.- prychnął Portugalczyk.

- Zamknijcie mordy! Miałem powiedzieć co strzeliło Ikera!

- No ssso? Dowiem się w końcu?!- zapytał nawalony Xabi

- Tempa szczała!

- Wy to kurde jesteście nieszszszuli - obraził się Iker. - To jest miuuuuoooośśśś!

- Teraaas mnie rosumiesz! - Xabi padł mu w objęcia.

- Panowie - czknął Kepler. - Jesteśmy fffczarnej dupie.

Cris popatrzył na niego i stwierdził, że widzi dwóch Pepe. Zrobił zeza zbieżnego, z nadzieją, że jeden zniknie.

- Ale dlaszego? - zapytał.

- To się rozprzeszczenia - odparł Pepe. - Dajcie flaszkę, muszę się... odkozić. Odkazić.

Ramos i Cris popatrzyli na siebie i na wyścigi ruszyli na czworakach do butelki.

___________________________________________________________________________
Pim pam, pim pam...przed Wami kolejna odsłona przygód naszych, ukochanych Siostruń! :D
Odcinek sponsoruje Guti! :D                                          
                                                                              Pozdrawiamy Fiolka&Martina :)